Jak szybko płynie czas podczas skoku tandemowego?

Opublikowany: 17-10-2009

Ostatnio aktualizowany: 08-03-2021

Dobrze znane są historie osób, którym podczas traumatycznych wydarzeń zdawało się, że czas zwolnił lub zatrzymał się. Nie ma wielu naukowych badań zgłębiających to zagadnienie, jednak kilku naukowców zbadało to zjawisko w laboratorium. Wykazali m.in., że podczas oglądania stresującego filmu o napadzie na bank, badanym wydawało się, że czas biegł wolniej, niż było w rzeczywistości.

Okazało się też, że ani pobudzenie muzyką, ani kofeiną nie zmienia percepcji czasu. Wadą badań w warunkach laboratoryjnych jest niemożliwość zbadania percepcji czasu pod wpływem ekstremalnego stresu. Leah Campbell i Richard Bryant z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii zbadali więc ocenę czasu u osób, które pierwszy raz wykonywały skoki spadochronowe w tandemie. Zgodnie z wynikami badań innych naukowców, postawili hipotezę, że im większy strach będzie odczuwał pasażer tandemu, tym dłużej według niego będzie trwał skok, a im większą będzie odczuwał ekscytację – tym skok będzie dla niego krótszy.

Badacze dali do wypełnienia ankiety 76 osobom. Przed skokiem spadochronowym mieli zaznaczyć na skali, jak duży czują strach oraz jak bardzo są podekscytowani, a 30 minut po wylądowaniu zaznaczali, jak bardzo byli przestraszeni oraz podekscytowani podczas skoku tandemowego oraz pisali, ile według nich minęło czasu od momentu ubierania się do skoku do lądowania. Zgodnie z hipotezą, ocena długości trwania skoku była znacząco, pozytywnie skorelowana z poziomem strachu przed i podczas skoku ze spadochronem oraz znacząco, negatywnie skorelowana z poziomem rozemocjonowania podczas skoku. Czas trwania skoku według badanych był również negatywnie skorelowany z poziomem podekscytowania przed skokiem, chociaż w tym przypadku korelacja była znikoma.

Pomimo że badania potwierdziły hipotezę, że strach powoduje poczucie, iż czas płynie wolniej, a podekscytowanie – przeciwnie, według naukowców zjawisko to wymaga dalszych badań. Psychologowie z Uniwersytetu w Australii nie zbadali, w jakim nastroju byli badani przed skokiem, a humor pasażerów również mógł według nich wpłynąć na percepcję czasu. Nie polecili też skoczkom, aby zdjęli zegarki, nie wiadomo zatem, czy ich ocena czasu była tylko subiektywnym odczuciem, czy może spojrzeli na zegarek przed i po skoku. Badacze nie zmierzyli też, ile rzeczywiście trwał skok, więc nie mogą sprawdzić, o ile ocena pasażerów jest różna od czasu rzeczywistego.