Recenzja: „Terapia przez pisanie”

Opublikowany: 03-03-2018

Ostatnio aktualizowany: 22-04-2020

„Terapia przez pisanie” Jamesa Pennebakera i Joshua Smytha to dokładny opis metody terapeutycznej zwanej pisaniem ekspresywnym. Autorzy, twórcy tej metody opisują jak powstała i próbują odpowiedzieć na pytania, kiedy pisanie działa, kiedy nie działa i w jaki sposób działa. 

Pisanie ekspresywne polega na pisaniu o trudnym doświadczeniu przez 15-20 minut dziennie w ciągu trzech lub czterech dni. Twórcy metody przekonują, że ludzie mają silną potrzebę otwierania się przed innymi i jeśli tego nie robią, ryzykują swoim zdrowiem psychicznym i fizycznym. Ujawnianie swoich myśli i emocji w rozmowie może neutralizować negatywne skutki trzymania ich w tajemnicy. Podobne rezultaty może przynieść pisanie. Co więcej, pisanie pozwala na przeanalizowanie, poukładanie swoich myśli i lepsze zrozumienie swojego doświadczenia.

Jak wskazują wyniki badań przedstawione przez autorów, bezpośrednio po sesji pisania ekspresywnego, często następuje nasilenie smutku i lęku, jednak w dłuższej perspektywie ma ono bardzo korzystne skutki. Pisanie o trudnych i traumatycznych doświadczeniach wpływa pozytywnie nie tylko na stan psychiczny, ale również powoduje zmniejszenie liczby wizyt u lekarza w ciągu kolejnych kilku miesięcy oraz zwiększenie produkcji limfocytów T – komórek układu odpornościowego. Wykazano też, że osobom zwolnionym z pracy, pisanie ekspresywne może pomóc w znalezieniu zatrudnienia, a u osób chorych na astmę albo reumatoidalne zapalenie stawów, wpływa na osłabienie objawów choroby.

Autorzy są jednak dalecy od uznawania pisania ekspresywnego za cudowną metodę leczenia wszelkich chorób. Opisują również wyniki badań, w których nie wykazano korzystnych rezultatów pisania oraz zaznaczają, że wciąż jest wiele niewiadomych i często trudno przewidzieć czy pisanie ekspresywne przyniesie danej osobie poprawę, czy nie. Wyniki przedstawionych przez nich badań są jednak bardzo interesujące. Jak się okazuje, skuteczność tej metody była badana w takich schorzeniach jak zespół jelita drażliwego, HIV/AIDS, nowotwory oraz w zaburzeniach psychicznych, np. zaburzeniu po stresie traumatycznym (PTSD). Badano też wpływ pisania na wyniki w nauce.

Książka może być przydatna zarówno dla terapeutów, którzy mogą zastosować pisanie ekspresywne w pracy z klientem, jak i dla każdego, kto samodzielnie chce spróbować tej metody. Autorzy dają wskazówki w jaki sposób i o czym pisać, a także zwracają uwagę, w jakich sytuacjach nadmierne poleganie na pisaniu może powodować pewne problemy.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Polecam!

Autor: Maja Kochanowska